آیا قرص ب 2 اعتیاد آور است؟
بوپرنورفین چیست؟
بوپرنورفین که تحت عنوان قرص ب2 نیز شناخته میشود، نوعی مخدر نیمه صنعتی و از مشتقات تبائین است. از آن، در بخشی از برنامه درمانی ترک اعتیاد نیز استفاده میشود. بدن افراد معتاد به دوزهای بالای هروئین، نمی‌تواند در یک برهه زمانی کوتاه سم زدایی شود، به همین دلیل پزشک با تجویز قرص ب 2 روند درمان را به صورت تدریجی و موفقیت آمیز برای بیمار برنامه ریزی می کند.
Buprenorphine اشتیاق مغز به مواد افیونی دیگر را کاهش می‌دهد.، اما مصرف خودسرانه این قرص می‌تواند زمینه بروز اعتیاد به بوپرنورفین را بوجود آورد.
بیشتر بخوانید: آیا در صورت بارداری یا شیردهی می توان از شربت اپیوم استفاده کرد؟
کاربردهای بوپرنورفين
Buprenorphine در ترک اعتیاد به مواد افیونی مانند هروئین، تریاک و شیره تریاک استفاده می شود. مکانیسم اثر قرص ب2 به مشابه مشتقات تریاک است، یعنی به گیرنده‌های خاصی از مغز متصل میشود و وسوسه مصرف مواد افیونی و باعث کاهش تأثیر آنان بر روی مغز می شود.
نئشگی و عوارض اعتیاد به بوپرنورفین بسیار کمتر از مشتقات تریاک است و این بدین معنا نیست که مصرف کنترل نشده بوپرنورفین بدون آسیب و پیامدهای منفی خواهد بود. از کاربردهای دیگر این دارو درمان اعتیاد به شیشه می باشد.
ضد درد بودن بوپرنورفین زمانی بصورت مثبت و سازنده بکار می آید که تحت نظر یک پزشک متخصص استفاده شود. در غیر این صورت، استفاده نادرست این دارو، زمینه اعتیاد و وابستگی را فراهم نموده و عوارض جسمی و روحی مختلفی بوجود خواهد آورد. در موارد حاد، تداخل b2 با سایر داروها باعث اثرات مرگباری خواهد شد.
علائم اعتیاد به بوپرنورفين
این ماده نیز مانند هر نوع مخدر دیگری، علائم جسمانی و ذهنی مختلفی ایجاد می کند. تست اعتیاد به بوپرونورفین، rapid bup test نام دارد و انجام آن با آزمایش ادرار می باشد. اگر مقدار این مخدر در ادرار به بیش از 10 میلی گرم برسد، تست اعتیاد مثبت خواهد بود.
نئشگی پس از مصرف ب2 به اندازه مواد افیونی شدید و مزمن نیست، این حالت نوعی حس سرخوشی ملایم پس مصرف این دارو است که محرک اصلی مصرف دوزهای بالاتر خواهد شد، به این شرط که مصرف خودسرانه آن در حد متوسط باقی بماند و بیشتر نشود. بوپرنوفین به دو صورت مختلف فرد را معتاد می کند و عوارض منفی آن مشخص می شود:
بیشتر بخوانید: اپیوم در میناب
در مورد علائم جسمانی اعتیاد به ب 2 باید گفت فرد مصرف کننده در فاصله کوتاهی پس از استعمال، دچار احساس کرختی و خستگی میشود و در ادامه، اختلال در هماهنگی حرکات طبیعی بدن و یا اختلال در تکلم و دید ایجاد می شود. احساس خارش و سرگیجه‌های شدید نیز از دیگر علائم جسمانی است که فرد مصرف کننده دچار می شود.
مصرف بوپرنورفين سیستم گوارش بدن را تضعیف می‌کند، حالت تهوع، سوزش معده و از دست دادن اشتها، از دیگر مشکلات ادامه اعتیاد می باشد. بروز مشکلات تنفسی و به هم خوردن ریتم تنفس؛ کم شدن و آهسته شدن تنفس و در موارد حادتر توقف تنفس مصرف کننده، همچنین سردرد، خشکی دهان و سرگیجه، تب و لرز، بی‌خوابی و اسپاسم عضلانی از عوارض و علائم جسمی اعتیاد به ب2 خواهد بود.
مصرف نادرست و غیر اصولی بوپرنورفین فرد را به اختلالات روحی و روانی نیز دچار می کند. تهدید بزرگتر این نوع اعتیاد بروز علائم روحی و ذهنی است. اکثر افرادی که در دام اعتیاد به آن گرفتار می شوند، ترس از بازگشت به اعتیاد را دارند. این ترس باعث می شود مصرف قرص ب2 را که به منظور درمان اعتیاد تجویز شده بود، ادامه بدهند.
بیشتر بخوانید: B2 در میناب
بعضی افراد نیز از تجربه مجدد دردهای سندروم ترک هراس دارند؛ به همین دلیل، به صورت روانی به این دارو اعتیاد پیدا می‌کنند. گاهی مصرف ب 2 به دلیل خاصیت درمانی آن در زودانزالی آغاز و ادامه پیدا می کند. در هر صورت، در اعتیاد روانی، فرد معتاد تصور می کند با کنار گذاشتن نوپرنورفین مشکلات و اعتیاد قبلی دوباره بازخواهد گشت. ادامه اعتیاد عوارض روحی دیگری همچون توهم نیز به همراه دارد.
اغلب مصرف کنندگان با احساسی نظیر بی‌خوابی، گیجی و افسردگی روبرو هستند و به مرور، قدرت تفکر و تصمیم گیری خود را از دست می دهند و به ضعف حافظه نیز دچار می شوند. در موارد حادتر فرد معتاد دست به انجام رفتارهای مخرب و ناهنجار می زند و با پرخاشگری های پی در پی اطرافیان و خانواده را مورد آزار قرار می دهد.
چگونه بوپرنورفين را ترک کنیم؟
برای درمان و ترک بوپرنورفين روش های مختلفی وجود دارد. هر کدام از روش ها با توجه به شدت اعتیاد و میزان موفقیت فرد در ترک اعتیادی که به واسطه آن به بوپرنورفين معتاد شده، متفاوت است. اگر این دارو با هدف درمان مصرف شده و حالا شخص به آن وابسته شده، باید مراحل ترک را تحت نظر پزشکی که دارو را برای درمان تجویز کرده بود گذراند و همان پزشک به مقدار مصرف نظارت داشته باشد.
برنامه درمانی هر مصرف کننده باید با هدف برطرف کردن وابستگی‌های جسمی و روانی او صورت گیرد. اگر شخصی به دلیل کاهش درد ناشی از سندروم ترک، به مصرف بوپرنورفين روی آورده، پزشک باید یک جایگزین صحیح برای کنترل درد او تجویز نماید. همچنین اطمینان حاصل شود که بیمار در زمان درد کشیدن، سراغ مخدرهای دیگر نخواهد رفت.
کلینیک ترک اعتیاد مهر میناب اولین مرکز خصوصی ترک اعتیاد در شهرستان میناب به سرپرستی دکتر مهدی افشاری با سابقه 4000 بیمار تحت درمان از بدو تاسیس تاکنون، آماده ارائه خدمات تخصصی از جمله سم زدایی درمان نگهدارنده با استفاده از متادون، اپیوم و بوپره نورفین مشاوره فردی و خانوادگی گروه درمانی در میناب می باشد. این مرکز با کادری متخصص، با تجربه و کارآمد و محیطی کاملا تخصصی، آماده است تمام تبحر و توانایی خود را در خدمت عزیزان مورد نیاز به ترک اعتیاد قرار دهد.
بیشتر بخوانید: نشانه و علامت اعتیاد به مواد مخدر
1- درمان سرپایی
بیشتر افراد، برای ترک و درمان اعتیاد به بوپرنورفین، درمان سرپایی را ترجیح می دهند، چون پروسۀ درمان سرپایی، اجازه فعالیت فرد معتاد در خانه، محیط کار و محل تحصیل را از او سلب نخواهد کرد. این نوع درمان مختص افرادی است که انگیزه کافی و مهارت لازم برای ترک را داشته باشند.
در غیر اینصورت، بیمار با قرار گرفتن در موقعیت‌های مصرف و با وسوسه های درونی، تسلیم می شود و دوباره به اعتیاد خود باز می‌گردد. مورد مهم بعدی در درمان های سرپایی و خانگی، نظارت پزشک متخصص به مراحل ترک و بهبودی شخص است، چون ترک خودسرانه بوپرنورفين پیامدهای جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت.
2- درمان به صورت بستری
بستری شدن در کلینیک‌های درمانی، یکی دیگر از روش‌های متداول ترک اعتیاد به بوپرنورفين است. در این روش درمانی، بیمار به صورت شبانه روزی در یک مرکز ترک اقامت می‌کند و یک پزشک متخصص مراحل درمان او را به صورت 24 ساعته پیگیری می‌کند.
مزیت اصلی این روش درمانی، حضور پزشک متخصص در کنار بیمار و کنترل علائم سندروم ترک که در اینصورت عوارض منفی پروسۀ درمان کاهش می‌یابد. همچنین در این روش، بیمار دسترسی آسان به ماده اعتیادآور نخواهد داشت و احتمال موفقیت در ترک بیشتر است. حضور بیمار در مرکز ترک اعتیاد به درجه مصرف و شدت اعتیاد او نیز بستگی دارد.
آدرس ما : هرمزگان-میناب - میدان شهدا بلوار امام خمینی - جنب داروخانه دکتر زارع-کلینیک ترک اعتیاد مهر میناب